Ik geloof dat ik oud aan het worden ben.
Ik merk het nu bijna dagelijks.
En dan heb ik het niet over lichamelijke kwaaltjes of zo
hoor.
Nee, ik ga steeds vaker denken dat het vroeger beter was.
Regelmatig als zo’n gedachte voorbij komt moet ik denken aan
mode en muziek. Hoe vroeger ‘oude’ mensen protesteerden tegen de shockerende
heupbewegingen van Elvis of het schandalig lange haar in de jaren 60.
Ook ik heb zo mijn bedenkingen bij de huidige broekriem die onder
de billen hangt of de zoveelste rapper die het Nederlands geweld aan doet maar
daar gaan mijn zorgen niet over. Ik weet dat die dingen veranderen en zolang ik
mijn eigen muziek mag draaien en nog gewoon een ouderwetse broek mag dragen waarnaar
ik verwijs met ‘míjn broek’ in plaats van ‘me broek’ vind ik het prima.
Nee, mijn zorgen gaan over hoe we tegenwoordig met elkaar om
gaan.
Het begon met kleine dingetjes. Dingetjes die ik dacht te
moeten accepteren omdat het ‘er in sloop’.
Kinderen die hun lege snackwikkels op het plein gooiden
omdat ze dat hun ouders ook zagen doen.
De kassière die, terwijl ze me hielp, gewoon over mijn hoofd
heen met een collega bleef kletsen.
De man die zijn auto ‘even’ op het zebrapad parkeerde omdat
hij alleen maar ‘even’ binnen een brood moest kopen.
Maar tegenwoordig lijkt het alleen maar erger te worden. Het
zijn geen incidentjes meer die er in sluipen. Er gebeuren zoveel dingen dat ik
het nu niet meer wíl accepteren. In het kader van het recht hebben je mening te
mogen uiten of individualisme schijnen we een totaal andere kant op te gaan dan
waar ik heen wil.
En ik heb echt niks tegen het uiten van je mening of opkomen
voor je rechten hoor. Dat zijn erg belangrijke dingen.
Maar onder die rechten ligt volgens mij toch ‘Samen’?
We zijn Samen op deze wereld. We moeten het Samen redden.
We hebben elkaar nodig om een leuk leven te hebben.
We hebben elkaar nodig om op deze wereld te leven.
We hebben elkaar nodig om deze wereld te laten overleven.
Maar waar is het Samen als op tv de nieuwe norm is dat je
iemand helemaal onderuit mag halen voor de kijkcijfers? Of je op Twitter los
mag gaan?
Waar is het Samen als de bezorgdienst met zijn rug naar me
toe mijn pakje aan de deur afgeeft en terwijl ik nog iets vraag al antwoordend
weer naar zijn busje loopt? Als een oude dame jonge mensen in de bus moet vragen
op te staan omdat ze niet goed ter been is en de jongeren haar belachelijk
maken als ze niet kijkt?
Waar is het Samen als iedereen zijn vuil maar in het bos
gooit omdat het makkelijker of goedkoop is? Of als iemand via een
benzinestation of een uitvoegstrook een stuk van de file afsnijdt en de andere
mensen dus laat staan? Of als hulpverleners niet bij hun slachtoffers kunnen
komen omdat ze worden aangevallen door een agressieve meute?
En waar is het Samen als, zoals ik vandaag las bij de NOS, politieagenten
de meest vreselijke taal naar hun hoofd gegooid krijgen (of erger) omdat een
automobilist niet om willen rijden bij een ongeluk
… omdat hij in een leaseauto rijdt?!
Stel je toch eens voor dat iedereen zich alleen nog maar
druk zou maken over waar hij zelf recht op heeft. Intolerant, onbeschoft en
onverschillig naar de andere mensen om te bereiken wat je zelf wilt.
“Want het werkt toch?” zullen de mensen zeggen die zich zo
gedragen.
Ja, het werkt. Het
werkt omdat anderen zich niet zo gedragen.
Maar stel dat ze dat wel zouden doen.
Dat iedereen zo is.
Dan is het toch snel afgelopen met deze wereld lijkt me.
Ja, ik word misschien een oude zeur.
Of een softy.
Of sommigen zouden we misschien zelfs een huichelaar willen
noemen. Omdat ik zelf ook dingen doe die niet goed zijn. En dat klopt!
Ik doe soms ook dingen die vooral goed zijn voor mezelf. Ik
ben niet perfect. Maar ik leef nog wel vanuit Samen.
En dat zouden, wat mij betreft, meer mensen mogen doen.
